Idea trwałego i zrównoważonego rozwoju jest nową globalną filozofią rozwoju, która w obliczu negatywnych doświadczeń ubiegłego stulecia, ale także pierwszych lat obecnego, zmierza do rewizji sposobów myślenia i programów wyznaczających dotychczasowy kierunek rozwoju. Jej zasadnicze zadanie stanowi wypracowanie scenariusza zarysowującego wizję przyszłości, skoncentrowanego głównie na poszukiwaniu możliwości przezwyciężenia ujawniających się zagrożeń dobrostanu człowieka i powstrzymania procesów, które godzą w egzystencjalne podstawy bytu ludzkości. Prawo obywatelstwa zyskuje przekonanie, że dominujący obecnie kierunek rozwoju cywilizacji, oparty na modelu nieograniczonego wzrostu konsumpcji, nie może być, w swej klasycznej postaci, kontynuowany, gdyż w konsekwencji doprowadza do zaostrzenia się rożnego rodzaju konfliktów ekonomicznych i społecznych, zarówno w skali lokalnej, jak i globalnej, czego najbardziej widocznym skutkiem jest postępujący kryzys środowiskowy, a w ostatnich latach coraz bardziej nasilający się kryzys finansowy. Nowa filozofia rozwoju nawiązuje bezpośrednio do propozycji krytycznie oceniających obecny, obarczony licznymi błędami, model rozwoju i postuluje nowe myślenie, które w sposób zdecydowany koryguje dotychczasowy charakter naszych relacji ze światem przyrody, życiem społecznymi gospodarczym.
Idea zrównoważonego rozwoju (wyrażająca się też często w tak zwanej filozofii zrównoważonego rozwoju) jest w zasadzie ideą nową, lecz wyrastającą z poprzednich postaw proekologicznych, ideą prężnie rozwijającą się i cieszącą coraz większym zainteresowaniem. Zdaje się ona jednak nadal nie dość doceniona, czy nawet przesadnie krytykowana, a zatem prof. Włodzimierz Tyburski (UMK) postanowił poświęcić jej obszerne dzieło. Zaprosił do współpracy innych badaczy kompetentnych w temacie, prof. Zbigniewa Hulla (UWM) oraz doktorów Marcina Leźnickiego i Piotra Domerackiego (obaj UMK). W efekcie ich owocnej współpracy otrzymaliśmy dzieło, które ukazuje nam, jakie przemiany w świadomości ogólnoludzkiej musiały nastąpić, by powstała idea zrównoważonego rozwoju, dowiadujemy się, czym jest jego filozofia, łącząca się bezpośrednio z zagadnieniami etyki środowiskowej i ekoestetyki, a nade wszystko jak na drodze edukacji i uświadamiania społeczeństw realizować zasygnalizowany w tytule postulat wdrażania zrównoważonego rozwoju. […] Książkę tę należy polecić wszystkim czytelnikom, którym bliskie są rozważania na temat tego, gdzie zaprowadzi nas obecny konsumpcjonizm, którzy rozważają niebezpieczne skutki obecnego paradygmatu. Jest ona głosem zdrowego rozsądku, rozumnej konstatacji obecnej sytuacji systematycznie degradowanej biosfery.
Fragment recenzji opublikowanej w „Głosie uczelni” (07/2012)
