Według najnowszych badań demoskopijnych głównym źródłem informacji o Polsce i Polakach w Niemczech jest telewizja, następnie internet i prasa. Już choćby tylko z tego powodu warto badać, jaki wizerunek Polski prezentują najbardziej opiniotwórcze media drukowane w RFN. W stosunku większości Niemców do Polski dominowały i dominują obojętność, brak wiedzy, poczucie odrębności i asymetrii. Jednak z badań ankietowych wynika również, że sympatia od początku 2. dekady XXI w. przeważa nieznacznie nad niechęcią. Autor wskazuje w niniejszej pracy, jakim zmianom podlega prasowy wizerunek Polski w latach 2004-2010 i stosując metodę analizy zawartości, odkrywa charakter i polityczno-ekonomiczno-kulturalne tło tych przemian. Sądząc po aktualnych komentarzach i wizerunku Polski w niemieckiej prasie typu: „Cudowna przemiana za Odrą”, „Do Warszawy zamiast do Florencji” czy „Gorączka złota nad Wisłą”, powstaje wrażenie, że Polska może stać się dla Niemców, czytających prasę elitarną, jak „FAZ”, „taz“, „Zeit”, „Focus“ czy „Spiegel”, wzorem kraju rozwijającego się w UE. Prasowy wizerunek Polski stracił więc wyraźnie jednoznacznie negatywny charakter z końca XX w., a od 2010 r. zyskał zdecydowane rysy pozytywne i stał się bardziej zróżnicowany, a jego kształtowanie charakteryzuje się skrajnością opinii oraz zauważalnym przejściem od negatywizmów do pozytywizmów. Już dawno Polska nie miała w RFN tak dobrej prasy. Złe stereotypy powoli i na razie schodzą w cień, jednak w ich miejscu nie pojawia się żaden spójny wizerunek. Polska to kraj sympatyczny i szybko rozwijający się ale też niejednoznaczny i nijaki. W niemieckiej prasie elitarnej obserwujemy także stereotypizację, egzotyzację i tabloidyzację wizerunku oraz instrumentalizację polityczną.
germanista i historyk. Zajmuje się historią RFN, NRD i najnowszych stosunków polsko-niemieckich. Był stypendystą Fundacji im. Konrada Adenauera z Bonn, Niemieckiego Instytutu Polskiego z Darmstadt i DAAD. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Historii Stosunków Międzynarodowych Wydziału Politologii i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1998 roku jest korespondentem naukowym niemieckiego Instytutu ds. Kultury i Historii Niemców w Europie Środkowej i Wschodniej BKGE z Oldenburga, a od 2009 roku koordynatorem ds. niemiecko-polsko-rosyjskiego projektu TRIALOG.
