Prezentowana publikacja porusza temat doświadczania własnej cielesności i jego związku z psychospołecznym funkcjonowaniem w grupie młodych kobiet. Problematyka Ja-cielesnego i obrazu ciała zajmuje ważne miejsce w literaturze psychologicznej. Często jednak badacze skupiają się na osobach z zaburzeniami odżywiania, a ich poszukiwania naukowe koncentrują się wokół tematu zadowolenia z ciała. Niniejsza praca wykracza poza ten obszar i ukazuje, że doświadczanie własnej cielesności wiąże się z całościowym funkcjonowaniem młodych kobiet – z ich osobowością, samooceną, poczuciem jakości życia oraz funkcjonowaniem społecznym. Silne Ja-cielesne może chronić przed zachowaniami ryzykownymi, związanymi z udoskonalaniem swojego ciała (np. rygorystyczne diety, środki farmakologiczne, nadmierne ćwiczenia fizyczne). Takie ujęcie problematyki doświadczania własnej cielesności rzuca nowe światło na ten obszar badawczy i może być inspiracją do dalszych badań, szczególnie nad stałością i złożonością Ja-cielesnego.
Psycholog, dr nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Psychologii na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jej naukowe poszukiwania koncentrują się wokół problematyki ciała i znaczenia cielesności dla psychospołecznego funkcjonowania ludzi, w tym osób z nadmierną masą ciała. Zajmuje się także zagadnieniem traumy. Pracuje jako psycholog praktyk – udziela pomocy głównie osobom, które przeżywają kryzys, a także osobom z trudnościami w zaakceptowaniu siebie i swojego ciała. Prowadzi warsztaty z komunikacji interpersonalnej.
