Podstawowym elementem operowania wojsk jest wiedza o środowisku działania. Pozwala ona nie tylko na sprawne ich działanie, ale również na efektywne wykorzystanie posiadanego potencjału. Niniejsza książka przedstawia rozwój, rolę i funkcję kartografii wojskowej w budowaniu zobrazowania teatru działań wojennych w minionej epoce oraz współczesnych możliwości jej wykorzystania do ukazania wybranej przestrzeni. Dzięki szerokiemu ujęciu problematyki opisuje również wybrane nieużywane współcześnie znaki taktyczne mające na celu przekazać możliwie najwięcej zwięzłej informacji operacyjnej. Autorzy w opracowaniu posłużyli się konkretnymi przykładami.
Absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2001 r. uzyskał na Wydziale Nauk Historycznych tej uczelni stopień doktora, a w 2013 r. doktora habilitowanego. Pracuje w Zakładzie Historii Wojskowej Instytutu Historii i Archiwistyki UMK. Jego główne zainteresowania badawcze skupiają się na zagadnieniach związanych z dziejami Wojska Polskiego w okresie międzywojennym, polską i ukraińską historią wojskową, stosunkami polsko-ukraińskimi w okresie międzywojennym oraz mniejszościami narodowymi w Polsce. Ponadto interesują go problemy stosunków międzynarodowych w Europie Środkowej i Wschodniej. Jest autorem prac dotyczących powyższej tematyki publikowanych w Polsce, na Ukrainie, na Litwie i w Rumunii. W 2012 r. został honorowym zagranicznym członkiem Południowego Ośrodka Instytutu Ukraińskiej Archeografii i Źródłoznawstwa im. M. S. Hruszewskiego Narodowej Akademii Nauk Ukrainy.
