„Piękni ludzie” to emocjonalna opowieść o ludziach, których jedni nazywają bohaterami, a inni wyzywają od najemników i posądzają bez mała o wywoływanie wojen dla przyjemności. O tych, którzy wysłani na misję stabilizacyjną na miejscu zobaczyli, że trafili na wojenny front. O tych, którzy podjęli rzuconą rękawicę, walczyli, przetrwali i wrócili, po czym zrozumieli, że dla nich wojna nigdy się nie skończy, a świat nie jest już taki sam, jak był. To wzruszający i przerażający zarazem obraz duszy tych, którzy przeżyli gehennę wojny. Nie bohaterów, ale synów, mężów i ojców.
Urodzona w roku 1975, najlepszym z możliwych, w Warszawie. Wykształcona nieźle, aczkolwiek nieco chaotycznie. Człowiek renesansu. Powodowana miłością do zwierząt w 2002 roku emigrowała „na wioskę”. Jedenaście lat zajmowała się naprawianiem zepsutych przez ludzi koni. Fascynacja tymi zwierzętami zaowocowała kilkoma artykułami w „Koniu Polskim” i w „Konna Cafe” oraz opowiadaniem „Nocna Jazda”, które wygrało konkurs w nieistniejącym już internetowym czasopiśmie „Cztery Kopyta”. Jako że nie tylko końmi człowiek żyje, czasopismo „Felins” gościło kilka tekstów na temat kotów, a w miesięczniku „Kot” znalazło się kilka zdjęć, w tym jedno, które zwyciężyło w konkursie. W 2012 roku zadebiutowała powiastką „Końskie opowieści” opisującą stajenny świat z perspektywy konia.
