Książka jest próbą przyjrzenia się wybranym „kobiecym” gatunkom telewizyjnym, w szczególności serialowi telewizyjnemu (także nowej generacji) i operze mydlanej. Nie jest to historia tych gatunków, ale kulturowa analiza ich uwikłań w dyskurs nowoczesności, kultury masowej i popularnej oraz emancypacji kobiet. Jej celem jest pokazanie, jak zmieniały się role kobiet w kulturze zachodniej i jaką funkcję w tych przeobrażeniach mogła pełnić telewizja rozumiana jako społeczne doświadczenie. Telewizja rozpatrywana w ten sposób wskazuje na sposoby rozumienia kultury, w której żyjemy, ułatwia wgląd w sferę często nieartykułowanych bezpośrednio przekonań czy wartości, staje się ważnym źródłem wiedzy o współczesnym społeczeństwie – jego problemach, uprzedzeniach i nadziejach. Autorka, rekonstruując rozmaite dyskusje poświęcone „kobiecym” gatunkom i uwypuklając genderowy charakter telewizyjnego doświadczenia, proponuje namysł nad wpisanymi w telewizyjny dyskurs nierównościami i ich przyczynami.
W JAKI SPOSÓB TELEWIZJA UKAZUJE SŁABĄ PŁEĆ? „»Kobiece« gatunki telewizyjne. Geneza i kulturowe przeobrażenia” to jedna z niewielu prób analizy gatunków telewizyjnych przeznaczonych dla kobiet, a rozpatrywanych w ujęciu feministycznym. Należy jednak nieustannie mieć na uwadze niezwykle złożony charakter przekazów medialnych i pamiętać, że nie każdy sposób odczytania tekstu audiowizualnego musi być zgodny z intencją telewizyjnego nadawcy. Fragment recenzji: http://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=365&artykul=7199&kat=15
