Bernard Sculteti z Lęborka zawędrował w 1472 roku do Wiecznego Miasta i tam spędził resztę życia. W Rzymie zdobył doktorat prawa kanonicznego i pracował w głównym trybunale papieskim – Rocie Rzymskiej. Otrzymał od papieży wiele zaszczytnych funkcji, m.in. pokojowca, kapelana, hrabiego Świętego Pałacu Laterańskiego, a nawet został nobilitowany. Uzyskał także godności i prebendy kościelne w Gdańsku, Fromborku, Szczecinie, w Inflantach, na terenie Rzeszy Niemieckiej i w odległej Hiszpanii. Przez lata był w Kurii pełnomocnikiem księcia pomorskiego, księcia saskiego, miasta Gdańska oraz biskupa i kapituły warmińskiej. Torował również drogę do kariery Mikołajowi Kopernikowi i jego młodszemu bratu Andrzejowi. W czasie obrad soboru laterańskiego (1512–1517) pełnił obowiązki sekretarza i dzięki jego inicjatywie astronom z Fromborka został wówczas zaproszony do udziału w reformie kalendarza. W dalekim Rzymie Sculteti zachował żywą pamięć o stronach rodzinnych i z dumą podkreślał swoje kaszubskie pochodzenie.
Dr hab., emerytowany prof. UMK, jest autorką wielu prac poświęconych kulturze średniowiecza i czasów nowożytnych Pomorza i Warmii ze szczególnym uwzględnieniem środowiska Mikołaja Kopernika oraz recepcji jego teorii. Publikacje dra Henryka Rietza dotyczą historii kultury Pomorza i krajów bałtyckich XVI–XVIII wieku. Napisana wspólnie z Teresą Borawską i wydana w 2014 roku przez TNT w Toruniu obszerna monografia Mikołaj Kopernik i jego świat. Środowisko. Przyjaciele. Echa wielkiego odkrycia została uznana w 2015 roku przez Kapitułę Nagrody im. Jana Jędrzejewicza za najlepszą polskojęzyczną książkę poświęconą historii nauki i techniki. Zamieszczona tam krytyczna analiza badań związanych z poszukiwaniami i odnalezieniem w katedrze we Fromborku szczątków jakoby Mikołaja Kopernika odsłania kulisy i niedopuszczalne błędy warsztatu naukowego osób zaangażowanych w to bezwartościowe przedsięwzięcie.
