Wczesna twórczość Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego uznawana jest często za najmniej wartościową stronę artystycznego dorobku obu poetów. Ich młodzieńcze dzieła wciąż obarczone są balastem paradygmatycznych interpretacji, które zachęcają jednak do ponawiania refleksji nad Panem Trzech Pagórków, Mindowem i innymi „niedoskonałymi” utworami polskiego romantyzmu przedlistopadowego. Studia zamieszczone w prezentowanej książce koncentrują się na geobiograficznych aspektach owej twórczości, jej związkach z ważnymi dla obu poetów miejscami – Opinogórą i Wilnem. Wspomniane dzieła dowodzą, że romantycy nie egzystowali wyłącznie w sferze myśli i wyobraźni, ale byli również uważnymi obserwatorami i – by przywołać termin Kennetha White’a – „poetyckimi mieszkańcami” realnie istniejącego świata.
Członek Zakładu Literatury XIX wieku i Kultur Regionalnych Uniwersytetu w Białymstoku oraz Zespołu Badań nad Pamięcią i Recepcją Literatury UwB. Zdobywca wyróżnienia w XVII edycji Konkursu im. Czesława Zgorzelskiego na najlepszą pracę magisterską z zakresu literaturoznawstwa. Autor artykułów poświęconych młodzieńczej twórczości Zygmunta Krasińskiego oraz recepcji romantyzmu w polskiej literaturze najnowszej. Współredaktor naukowy książek Logos – filozofia słowa oraz Romantyzm w literaturze i kulturze po 1989 roku. Mapowanie recepcji.
