Między Opinogórą a Wilnem. Miejsca autobiograficzne w młodzieńczej twórczości Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego

Wczesna twórczość Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego uznawana jest często za najmniej wartościową stronę artystycznego dorobku obu poetów. Ich młodzieńcze dzieła wciąż obarczone są balastem paradygmatycznych interpretacji, które zachęcają jednak do ponawiania refleksji nad Panem Trzech Pagórków, Mindowem i innymi „niedoskonałymi” utworami polskiego romantyzmu przedlistopadowego. Studia zamieszczone w prezentowanej książce koncentrują się na geobiograficznych aspektach owej twórczości, jej związkach z ważnymi dla obu poetów miejscami – Opinogórą i Wilnem. Wspomniane dzieła dowodzą, że romantycy nie egzystowali wyłącznie w sferze myśli i wyobraźni, ale byli również uważnymi obserwatorami i – by przywołać termin Kennetha White’a – „poetyckimi mieszkańcami” realnie istniejącego świata.

Wykaz skrótów / 7
Wstęp / 9

Rozdział 1. Geopoetyka romantyzmu: założenia metodologiczne, zarys tematu / 13

Rozdział 2. Legenda rodowa czy „gotycyzm opinogórski”? Topografia stron rodzinnych w Panu Trzech Pagórków Zygmunta Krasińskiego / 33

Rozdział 3. Opinogóra zanikająca. Ucieczki Zygmunta Krasińskiego przed „krajem lat dziecinnych” / 69

Rozdział 4. Między doświadczeniem a dziedzictwem miejsca. Wilno Juliusza Słowackiego / 97

Podsumowanie / 149
Bibliografia / 155
Summary / 163
Indeks osobowy / 173

Krzysztof Andruczyk