Po raz pierwszy w historiografii autor w odrębnym opracowaniu przedstawia studenckie czasy Mikołaja Kopernika, przybliżając realia pobytu torunianina w Krakowie, Bolonii, Rzymie, Padwie i Ferrarze. Ze względu na skąpe informacje o samym Koperniku opisano środowisko, w którym przebywał, czyli miasta, uniwersytety, wspomniano o ludziach, z którymi się spotkał lub mógł spotkać, omówiono także książki, które w tym czasie nabył lub czytał. Dużo miejsca poświęcono przedstawieniu problematyki wykładów podejmowanych przez profesorów na poszczególnych uniwersytetach: sztuk wyzwolonych w Krakowie, prawa w Bolonii i Padwie oraz medycyny w Padwie. Omówiono wiele spornych kwestii, jak: pogląd o zdobyciu przez Kopernika w Padwie doktoratu z filozofii i medycyny, miejsce nauki języka greckiego, prowadzenie przez astronoma wykładów w Rzymie czy jego kontakty z malarzem Giorgionem. Całość rozważań została oparta na analizie źródeł i krytycznym wykorzystaniu wielojęzycznych opracowań.
Studia historyczne ukończył na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w 1970 r. i przez następnych kilkadziesiąt lat pracował w Instytucie Historii UMCS. Zajmuje się badawczo kulturą staropolską, wykształceniem krajowym i zagranicznym różnych warstw społecznych, wpływem edukacji uniwersyteckiej na awans społeczny oraz polsko-włoskimi związkami kulturalnymi. Jest autorem ponad stu publikacji, w tym książek: Zagraniczna edukacja Radziwiłłów od początku XVI do połowy XVII wieku (Lublin 1995), Związki kulturalne Sieny i Polski do końca XVIII wieku (Lublin 1998). W ramach serii wydawniczej Peregrinationes Sarmatarum (t. 1–2, 4–5, 7–8, Kraków–Wrocław 2014; Kraków 2021) razem z prof. Bogdanem Rokiem przygotował do druku diariusze podróży Jakuba Lanhausa, Stanisława Kleczewskiego, Antoniego Węgrzynowicza, Michała Witosławskiego i Tomasza Stanisława Wolskiego, a samodzielnie – Remigiusza Zawadzkiego oraz Teofila Szemberga.
