Kiedy rano jadę osiemnastką

Tytułowa piosenka o mknącym przez stolicę tramwaju nr 18 („Na prawo most, na lewo most") nie miała być pochwałą reżimu, lecz wyrazem głębokiego uczucia dla miasta odbudowywanego z wojennych ruin. Ludwik Lewin, mieszkający od lat we Francji polski dziennikarz, który woli się przedstawiać jako poeta, usłyszał to osobiście od Heleny Kołaczkowskiej, autorki słów do tej piosenki, która towarzyszy kolejnym pokoleniom warszawiaków. Fragment recenzji: Z miłości do Warszawy https://www.rp.pl/Plus-Minus/312279967-Z-milosci-do-Warszawy.html

Współpracuje z Polską Agencją Prasową, dla której nadsyła korespondencje z Paryża, gdzie mieszka. Współpracuje z wieloma mediami polskimi i polonijnymi i choć wszyscy, którzy go znają, twierdzą, że jest dziennikarzem, on sam utrzymuje, że jest poetą. Jako dowód pokazuje tom pt. Ucieczka z Egiptu (2004) i pojedyncze wiersze rozsiane po licznych pismach. Napisał również krótką powieść Syzyf & Spółka (2007). Na pograniczu dziennikarstwa i literatury należy chyba umieścić Podróż po stołach Francji – opowieści o francuskich regionach, ich kuchni i historii (2001, wyd. 2 – 2003), jak i Paryż za dwa ludwiki – przewodnik po Paryżu cieni i smaków, napisany wraz z Ludwikiem Stommą (1995). Po francusku napisał wraz z Jean-Dominique’em Brierre Punkitudes o punk rocku i wszystkim, co z tym nie tylko muzycznym ruchem było związane (1978).