Istnieje rozpowszechnione przekonanie, że teoria literatury skupia się wyłącznie na arcydziełach, literaturoznawcy sięgają po kryminał niechętnie, a literatura popularna została odkryta przez badaczy niedawno. Choć jest w tym stwierdzeniu ziarno prawdy, to uważny ogląd dyskursu teoretycznoliterackiego ujawnia, że idea traktowania schematu kryminalnego jako przestrzeni do dyskusji o teorii gatunku, teorii literatury, teorii interpretacji lub szerzej – teorii poznania – jest obecna od początków jego istnienia. Autorka przygląda się tekstom takich badaczy, jak m.in. Wiktor Szkłowski, Roland Barthes czy Umberto Eco i pokazuje, w jaki sposób kryminał stał się w ich pracach użytecznym narzędziem objaśniania literatury, prezentowania problemów teoretycznych oraz dekonstruowania schematów myślowych. Rozważaniom tym towarzyszyło czytanie i cytowanie utworów kryminalnych, od nowel Edgara Allana Poego po utwory autorów zupełnie z kryminałem niekojarzonych: Stanisława Lema czy Alaina Robbe-Grilleta, od klasycznych brytyjskich powieści detektywistycznych po nordic noir.
[...] Wydaje się, że doświadczenie lektury tego studium może być najbardziej fascynujące nie dla teoretyków literatury, którym ta problematyka jest od lat dobrze znana, ani też dla czytelników, którzy czytają kryminały de naturaliter, wyłącznie „naiwnie”, lecz dla tych miłośników gatunku, którzy nie będąc znawcami tematu, szukają jednak w lekturze wrażeń i przemyśleń wykraczających poza te najprostsze. Dla nich lektura studium Tuszyńskiej może być najbardziej interesująca, pełna niespodzianek i zaskoczeń. Fragment omówienia: https://trybuna.info/kultura/laboratorium-myslenia/.
