Urodzony w 1968 roku w Elblągu. Doktor nauk weterynaryjnych, absolwent Wydziału Weterynaryjnego Akademii Rolniczej w Lublinie, zatrudniony jako adiunkt w Katedrze Ochrony Zdrowia Publicznego i Dobrostanu Zwierząt na Wydziale Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Posiada tytuł specjalisty administracji i epizootiologii weterynaryjnej. Jego podstawowym obszarem badawczym jest historia medycyny weterynaryjnej, a szczególnie rozwój przemysłu bioweterynaryjnego oraz transformacja prawa weterynaryjnego i metod działania służb weterynaryjnych w kontekście zwalczania chorób zakaźnych zwierząt. Członek World Association for the History of Veterinary Medicine, Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych (pełni funkcję przewodniczącego Sekcji Historii Medycyny Weterynaryjnej), Polskiego Towarzystwa Historii Nauk Medycznych, Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego. Aktywnie działa w obszarze popularyzacji historii medycyny weterynaryjnej poprzez organizację wystawy stałej Izby Historii Pamięci Weterynarii województwa kujawsko-pomorskiego, prowadzonej przy Wojewódzkim Inspektoracie Weterynarii w Bydgoszczy, a także prowadzenie portalu historiaweterynarii.pl.
Gruźlica bydła w Polsce w świetle poglądów dotyczących rozwoju choroby i jej zwalczania w latach 1882–1975
Gruźlica jako zoonoza i antropozoonoza jest problemem terapeutycznym i społecznym. Choroba ta wpisuje się w koncepcję „One Health” rozumianą jako wspólny wysiłek wielu dyscyplin działających na szczeblu lokalnym, krajowym i globalnym w celu poprawy stanu zdrowia ludzi i zwierząt. Ta definicja była podstawą do przygotowania publikacji przedstawiającej w sposób holistyczny historię zwalczania gruźlicy bydła w Polsce i osadzenia jej w kontekście historycznym XIX- i XX-wiecznej europejskiej medycyny, mikrobiologii i weterynarii.
„Niniejsza praca nie jest jedynie suchym przytoczeniem faktów historycznych czy wiedzy z zakresu epizootiologii weterynaryjnej, ale przede wszystkim stanowi spójny wywód i opis procesów prowadzących do systemowego rozwiązania problemu. Jej nowatorskie ujęcie tematu może być nie tylko źródłem wiedzy na temat historii walki z tym schorzeniem, ale i swego rodzaju modelowym przykładem działań związanych z osiągnięciem wspólnego celu na drodze współpracy uczonych z różnych dziedzin, instytucji państwowych czy w końcu samego społeczeństwa”.
Fragment recenzji wydawniczej
1. WSTĘP / 9
2. GRUŹLICA JAKO ZOONOZA I ANTROPOZOONOZA W HISTORII / 15
3. TEORIE ROZPRZESTRZENIANIA SIĘ GRUŹLICY / 22
3.1. Teoria dualistyczna / 23
3.2. Teoria monistyczna / 27
3.3. Teoria Weber–Rawa / 32
4. ORGANIZACJA SŁUŻBY WETERYNARYJNEJ I ZWALCZANIA GRUŹLICY ORAZ INNYCH CHORÓB ZAKAŹNYCH BYDŁA W POLSCE DO 1975 roku / 36
4.1. Ustawodawstwo weterynaryjne i organizacja nadzoru weterynaryjnego w latach 1774–1918 / 36
4.2. Ustawodawstwo weterynaryjne i organizacja służby weterynaryjnej w latach 1918–1939 / 44
4.3. Ustawodawstwo weterynaryjne i organizacja służby weterynaryjnej w latach II wojny światowej / 49
4.4. Ustawodawstwo weterynaryjne i organizacja służby weterynaryjnej w latach 1944–1975 / 50
5. ŚRODKI SPOŻYWCZE POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO W ROZPRZESTRZENIANIU SIĘ GRUŹLICY / 56
5.1. Mleko / 57
5.2. Zakażenie świń poprzez mleko / 58
5.3. Mięso / 59
5.4. Procesy technologiczne uzdatniające produkty pochodzenia zwierzęcego / 61
6. SYTUACJA EPIZOOTYCZNA GRUŹLICY DO 1975 ROKU / 63
6.1. Sytuacja do 1918 roku / 64
6.2. Lata 1918–1944 / 69
6.3. Lata 1945–1975 / 75
7. PROGRAMY ZWALCZANIA GRUŹLICY BYDŁA NA ŚWIECIE I W POLSCE / 83
7.1. Programy dobrowolne do 1959 roku / 83
7.1.1. Metoda Banga / 84
7.1.2. Metoda amerykańska / 85
7.1.3. Metoda Ostertaga / 85
7.1.4. Krajowy model zwalczania gruźlicy / 86
7.2. Programy obowiązkowe / 90
7.2.1. Metody stosowane w Danii, Finlandii i Szwajcarii / 91
7.2.2. Obowiązkowe zwalczanie gruźlicy bydła w Polsce po 1959 roku / 99
8. METODY DIAGNOSTYKI GRUŹLICY BYDŁA / 105
8.1. Bakterioskopia w diagnostyce gruźlicy / 106
8.2. Metody hodowlane w diagnostyce gruźlicy / 107
8.3. Próby biologiczne / 113
8.4. Terenowe testy tuberkulinowe / 115
8.5. Serologiczna diagnostyka gruźlicy / 122
8.6. Alternatywne metody diagnostyki i zwalczania gruźlicy / 126
9. PROFILAKTYKA GRUŹLICY BYDŁA / 130
10. INSTYTUCJE NAUKOWO-BADAWCZE ZAANGAŻOWANE W ZWALCZANIE GRUŹLICY BYDŁA / 140
10.1. Placówki badawcze w latach 1918–1945 / 140
10.2. Placówki badawcze od 1945 do 1975 roku / 147
11. PRZEMYSŁ BIOWETERYNARYJNY W ZWALCZANIU GRUŹLICY BYDŁA / 151
11.1. Sposoby wytwarzania i kontroli tuberkuliny / 151
11.2. Zakłady bioweterynaryjne powstałe od XIX wieku do 1918 roku / 155
11.3. Zakłady bioweterynaryjne powstałe od 1918 do 1939 roku / 157
11.4. Zakłady bioweterynaryjne działające w latach 1939–1945 / 167
11.5. Zakłady bioweterynaryjne działające w latach 1945–1975 / 170
12. POLSKIE PIŚMIENNICTWO WETERYNARYJNE POŚWIĘCONE GRUŹLICY BYDŁA W LATACH 1886–1975 176
12.1. Prasa weterynaryjna w latach 1886–1914 / 176
12.2. Prasa weterynaryjna w latach 1918–1939 / 178
12.3. Prasa weterynaryjna w latach 1945–1975 / 180
12.4. Książki naukowe poświęcone gruźlicy bydła wydane w latach 1900–1918 / 182
12.5. Książki naukowe poświęcone gruźlicy bydła wydane w latach 1918–1939 / 190
12.6. Książki naukowe poświęcone gruźlicy bydła wydane w latach 1945–1975 / 192
13. OSOBY ZWIĄZANE ZE ZWALCZANIEM GRUŹLICY / 194
14. PODSUMOWANIE / 204
SPIS TABEL / 208
SPIS RYCIN / 210
SPIS WYKRESÓW / 213
SPIS FOTOGRAFII W BIOGRAMACH / 214
WYKAZ SKRÓTÓW / 215
INDEKS NAZWISK / 217
WYKAZ WYKORZYSTANYCH MATERIAŁÓW ŹRÓDŁOWYCH / 220