Wiosenne przesilenie
Powieść jest próbą przedstawienia życia studenckiego i pewnych charakterystycznych wydarzeń w funkcjonowaniu toruńskiego uniwersytetu w latach 50. XX wieku. Akcja utworu zamyka się w latach 1952–1956. Szczególne znaczenie ma tutaj rok 1956, jako że autor sygnalizuje objawy „wiosennego przesilenia” politycznego w kraju i w całym tzw. obozie socjalistycznym. Kończy zaś swoją relację wiadomością o wydarzeniach czerwcowych w Poznaniu. Do tego momentu proces edukacyjny na uczelni i wszelka działalność środowiska podporządkowane są – w stopniu mniej czy bardziej świadomym – rygorom ustrojowym, nie polskiej przecież proweniencji. Stąd znamienna i częsta dwuznaczność postawy – oficjalna i prywatna – u młodych ludzi. Nie wyklucza to jednak, ze część z nich jest autentycznie zaangażowana „w budowę ustroju sprawiedliwości społecznej”.
Rozdział I / 5
Rozdział II / 63
Rozdział III / 130
Rozdział IV / 202
Rozdział V / 236
Anna Zielińska
Jerzy Lesław Ordan
Urodził się w 1934 r. w Pińsku na Polesiu. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracował jako nauczyciel, bibliotekarz szkolny, kierownik literacki w Państwowym Teatrze Lalki i aktora „Baj Pomorski” w Toruniu, dziennikarz w bydgoskim tygodniku społeczno-kulturalnym „Fakty”. Był współzałożycielem i redaktorem toruńskiego miesięcznika „Przegląd Artystyczno-Literacki”, który wychodził w latach 1991-2001. Swego czasu związany z Orientacją Poetycką „Hybrydy”, Korespondencyjnym Klubem Młodych Pisarzy przy Zarządzie Głównym Związku Młodzieży Wiejskiej, toruńską grupą „Wymiary” (II), Klubem Literackim „Pomorze”. Członek dawnego Związku Literatów Polskich (w latach 1967-1983, tj. do jego rozwiązania) i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989 r.). Uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego srebrnym medalem „Gloria Artis”.