„Europa Orientalis" to rocznik o zasięgu międzynarodowym, podejmujący szeroko pojętą problematykę dziejów Europy Wschodniej oraz stosunków politycznych, ekonomicznych, etnicznych, kulturowych oraz kwestie dotyczące bezpieczeństwa i obronności na tym obszarze w okresie współczesnym (XX-XXI wiek). Periodyk powstał w odpowiedzi na postulaty przedstawicieli polskich i zagranicznych ośrodków naukowych, w których programach badawczych znajduje się Europa Wschodnia oraz Rosja Sowiecka i współczesna Rosyjska Federacja. Łamy „Europy Orientalis" wypełniają artykuły naukowe, materiały źródłowe, polemiki, recenzje oraz sprawozdania z najważniejszych wydarzeń naukowych i popularno naukowych, których tematem są kwestie dotyczące Europy Wschodniej łącznie z obszarem Rosji. Periodyk jest także przeznaczony dla osób interesujących się dziejami narodów i krajów Europy Wschodniej, ich współistnieniem, wzajemnymi wpływami kulturowymi oraz funkcjonującymi w życiu codziennym stereotypami. Istotne miejsce będzie także zajmowała pamięć i polityka historyczna, historia wojskowa, oraz problemy bezpieczeństwa, zarówno w kontekście historycznym, jak i współczesnym. W czasopiśmie jest także miejsce dla prezentowania wyników badań z zakresu stosunków państwowych i międzynarodowych oraz obronności i bezpieczeństwa morskiego w regionie nadbałtyckim.

Większość artykułów zawartych w kolejnym tomie czasopisma „Europa Orientalis" jest efektem, zorganizowanego przez Instytut Historii i Archiwistyki oraz Instytut Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Drugiego Międzynarodowego Sympozjum Naukowego „Polska-Litwa", które odbyło się w dniach 18-19 października 2007 roku w Toruniu. Konferencja ta, w przeciwieństwie do pierwszego sympozjum z roku 2005, z którego wynikami mogli Państwo zapoznać się w pierwszym numerze naszego czasopisma, była dużo mniej rozległa tematycznie, stąd też większość tekstów zawartych w niniejszym tomie dotyczy historii najnowszej.
Do rąk czytelnika trafia osiemnaście artykułów poświęconych dwudziestowiecznej historii Europy Wschodniej, w których autorzy, pochodzący z Polski, Litwy, Łotwy oraz Rosji, poruszają szereg różnorodnych problemów badawczych. Teksty, ułożone w porządku chronologicznym, zdominowała kwestia stosunków polsko-litewskich w różnych okresach XX wieku - zagadnienie to jest rozpatrywane na płaszczyznach: religijnej (Antonina Kozyrska), dyplomatycznej (Wiesław Bolesław Łach, Krzysztof Buchowski, Arūnas Gumuliauskas) i oświatowej (Arūnas Vyšniauskas). Istotne miejsce zajmuje problematyka wojskowa, zarówno w kontekście historycznym (Waldemar Rezmer, Aleksander Smoliński), jak i współczesnym (Joanna Danielewska). Zagadnienia przynależności państwowej pogranicza polsko-litewsko-białoruskiego analizują Dorota Michaluk i Wojciech Śleszyński. O stosunkach międzypaństwowych i międzynarodowych w regionie nadbałtyckim w okresie drugiej wojny światowej traktują teksty Wandy Krystyny Roman, Petrasa Stankerasa oraz Moniki Tomkiewicz. Problematyka litewska pojawia się również w kontekście kultury (Swietłana Czerwonnaja) oraz praw człowieka (Regina Jasiulevičienė). Tom uzupełniają opracowania poświęcone historii Łotwy (Ilze Šenberga) i Rosji (Marina Fiedorova).