Od 2005 r. adiunkt w Zakładzie Historii Krajów Bałtyckich Instytutu Historii i Archiwistyki UMK w Toruniu; od 2019 r. profesor UMK w Katedrze Historii Skandynawii i Europy Środkowo-Wschodniej; stypendysta DAAD (Deutscher Akademischer Austausch Dienst), KAAD (Katholischer Akademischer Ausländer-Dienst), Fundacji na rzecz Nauki Polskiej oraz Fundacji Lanckorońskich; autor publikacji poświęconych dziejom Kościoła południowo-wschodniego pobrzeża Morza Bałtyckiego w średniowieczu; członek Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Historischer Verein Für Ermland oraz redakcji „Wiadomości Historycznych” i „Zeitschrift für die Geschichte und Altertumskunde Ermlands”; sekretarz i członek rady naukowej serii "Ecclesia clerusque temporibus medii aevi".

Jest kierownikiem Zakładu Historii Kościoła w Instytucie Historii i Archiwistyki UMK, w latach 2008-2012 pełnił funkcję rektora UMK. Zajmuje się historią średniowiecza, dziejami Kościoła w Polsce i Europie, a w ostatnich latach w sposób szczególny w państwie zakonu krzyżackiego w Prusach. Opublikował ponad 170 prac naukowych, w tym w językach: niemieckim, angielskim i hiszpańskim. W jego dorobku znajduje się ponadto 10 książek. Do najważniejszych należą: "Duchowieństwo kapituł katedralnych w Polsce XIV i XV w. Studium nad rekrutacją i drogami awansu" (1995), "Biskupstwa państwa krzyżackiego w Prusach XIII–XV w. Z dziejów organizacji kościelnej i duchowieństwa" (1999), "Życie i obyczajowość średniowiecznego duchowieństwa" (2002), "Kościół w państwie Zakonu Krzyżackiego w Prusach 1243-1525" (2006). Jest członkiem Internationale Historische Kommission zur Erforschung des Deutschen Ordens z siedzibą w Wiedniu oraz członkiem korespondentem Historische Kommission für ost- und westpreussische Landesforschung w Berlinie.

Prof. Andrzej Radzimiński ist Leiter der Abteilung für Kirchengeschichte am Institut für Geschichte und Archivkunde der Nikolaus Kopernikus-Universität (UMK) und bekleidet seit 2008 das Amt des Rektors an der UMK. Sein wissenschaftlicher Schwerpunkt liegt auf der mittelalterlichen Geschichte sowie der Geschichte der katholischen Kirche in Polen und Europa. In den letzten Jahren widmete er sich besonders dem Staat des Deutschen Ordens in Preußen. Er veröffentlichte über 170 wissenschaftliche Arbeiten, darunter auf Deutsch, Englisch und Spanisch. Sein wissenschaftliches Schaffen zählt über 10 Bücher. Unter den Wichtigsten sind die folgenden Publikationen zu nennen: "Duchowieństwo kapituł katedralnych w Polsce XIV i XV w. Studium nad rekrutacją i drogami awansu" [Klerus der Domkapitel in Polen des 14. und 15. Jh. Studium der Aufnahmeverfahren und Aufstiegswege] (1995), "Biskupstwa państwa krzyżackiego w Prusach XIII–XV w. Z dziejów organizacji kościelnej i duchowieństwa" [Bistümer im Deutschordensland in Preußen des 13.-15. Jh. Aus der Geschichte der kirchlichen und geistlichen Organisation] (1999), "Życie i obyczajowość średniowiecznego duchowieństwa" [Leben und Brauchtum der mittelalterlichen Geistlichkeit] (2002), "Kościół w państwie Zakonu Krzyżackiego w Prusach 1243-1525" [Kirche im Deutschordensland in Preußen in den Jahren 1243-1525] (2006). Er ist auch Mitglied der Internationalen Historischen Kommission zur Erforschung des Deutschen Ordens mit Sitz in Wien sowie Korrespondent-Mitglied der Historischen Kommission für ost- und westpreussische Landesforschung in Berlin.