Historyk i archiwista, profesor zwyczajny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zajmuje się dziejami miast i państwa krzyżackiego w Prusach, naukami pomocniczymi historii (przede wszystkim archiwistyką i dyplomatyką), a także edytorstwem źródeł historycznych. Jest autorem, współautorem lub współwydawcą 302 prac (w tym ponad 30 książek, atlasów historycznych i wydawnictw źródłowych), m.in. monografii i edycji: Cechy rzemieślnicze w Toruniu i Chełmnie. Zarys dziejów, Toruń 1983; Kancelarie toruńskich korporacji rzemieślniczych w okresie staropolskim, Warszawa–Poznań–Toruń 1987; Średniowieczne księgi wielkich miast pruskich jako źródła historyczne i zabytki kultury mieszczańskiej (Organizacja władz, zachowane archiwalia, działalność kancelarii), Warszawa–Toruń 1990; Cechy rzemieślnicze w Brodnicy. Zarys dziejów na tle porównawczym, Brodnica–Toruń 1997; Prawa i przywileje Starego i Nowego Miasta Elbląga w średniowieczu, Gdańsk 1998 (wspólnie z Z. H. Nowakiem); Struktury administracyjne i społeczne oraz formy życia w wielkich miastach Prus Krzyżackich i Królewskich w średniowieczu i na progu czasów nowożytnych, Toruń 2001; Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014 (wspólnie z K. Kopińskim), Protokoły Sejmiku Generalnego Prus Królewskich, Tom I–III (1526–1535), wyd. wspólnie z M. Biskupem, B. Dybasiem, K. Kopińskim i P. Olińskim, Toruń 2001–2010 i in.
Archiwa w Polsce w latach 1944-1989. Zarys dziejów
Książka ukazuje dzieje archiwów polskich działających zarówno na ziemiach polskich, jak i poza granicami kraju w latach 1944–1989. Cezurą końcową jest rok, w którym odbyły się pierwsze po II wojnie światowej częściowo demokratyczne wybory (ich wyniki stały się początkiem końca Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej). Pracę podzielono na rozdziały, w których kolejno przedstawiono granice i ustrój Polski po 1945 r., organizację i zadania archiwów polskich do 1951 r., ich działalność po tym roku (czyli po wydaniu nowego dekretu o archiwach państwowych), a następnie po reformie administracyjnej 1975 r. i uchwaleniu w 1983 r. nowej ustawy o narodowym zasobie archiwalnym. W dalszych jej częściach omówiono państwowy zasób archiwalny, m.in. jego gromadzenie, opracowanie, udostępnianie i popularyzację, a także zasób narastający i archiwa zakładowe, budownictwo archiwalne, problem kadr archiwalnych i ich kształcenia oraz – skrótowo – działalność naukową archiwów. Rozważania kończy rzut oka na dzieje i zasób najważniejszych polskich archiwów państwowych w tym okresie oraz appendix, w którym przedstawiono sylwetkę profesora Andrzeja Tomczaka, przez prawie całe dojrzałe życie związanego zawodowo i naukowo z tworzoną po II wojnie światowej archiwistyką polską.
Wprowadzenie / 7
Granice, podziały administracyjne i ustrój Polski po 1945 roku / 13
Organizacja i działalność archiwów polskich po II wojnie światowej do 1951 roku / 26
Działalność i zadania archiwów polskich po 1951 roku / 39
Organizacja i zadania archiwów polskich po 1975 roku / 65
Państwowy (narodowy) zasób archiwalny, jego gromadzenie, opracowanie, udostępnianie i popularyzacja / 83
Narastający zasób archiwalny i archiwa zakładowe / 98
Budownictwo archiwalne i zabezpieczenie zasobu / 105
Kadry archiwalne i ich kształcenie / 110
Działalność naukowa archiwów/ 121
Rzut oka na dzieje i zasób najważniejszych archiwów państwowych w latach 1945–1989 / 127
Zakończenie / 213
Bibliografia / 233
Fotografie / 259