Zawarte w książce Romantyczne sfery muzykalne. Literackie konteksty idei „musica iristrumentalis" artykuły i szkice dokumentują wieloletnie zainteresowanie autora literackimi i filozoficznymi aspektami idei muzycznych obecnych w epoce romantyzmu. Nie stanowią monograficznej całości, są tylko przybliżeniem wybranych wątków z polskiej estetyki i literatury romantycznej, które dotykają tematu muzyki instrumentalnej. Mogą być też odczytywane jako uzupełnienie i egzemplifikacja (w ograniczonym wymiarze) idei nieskończoności, która była przedmiotem dociekań w publikacji Romantyczna nieskończoność. Studium identyfikacji pojęcia (2010).
Muzyka romantyczna stojąca w centrum myśli estetycznej i hierarchii dziedzin artystycznych (w ujęciu Schellinga i Schopenhauera) poprzez szczególną aurę i duchowość łączy rozmaite prądy, estetyki, formy i koncepcje w jednorodną całość. Nie sposób mówić o literaturze romantycznej czy malarstwie bez znajomości wizji muzyki w tamtym czasie. Stoi ona zarówno po jasnej, jak i ciemnej stronie romantyzmu. Dzięki niej odkrywamy niezbadane terytoria myśli i fantazji oraz zakamarki nieskończonej duszy.