urodził się w 1958 r. w Grudziądzu. Jest kapłanem diecezji toruńskiej; święcenia prezbiteratu przyjął w 1983 r. z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II w Rzymie. Odbył studia na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie i Westfalische Wilhelms-Universitiit w Munster które uwieńczył doktoratem z teologii w 1988 r. oraz doktoratem z filozofii w 1991 r. W latach 1992-2001 prowadził wykłady z filozofii średniowiecznej i tomistycznej w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2001 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego z zakresu teologii moralnej i został zatrudniony na Wydziale 'Teologicznym UMK. Od 2003 r. jest kierownikiem Zakładu Teologii Moralnej i Katolickiej Nauki Społecznej Wydziału Teologicznego UMK. Opublikował kilkadziesiąt artykułów i książek z zakresu filozofii scholastycznej teologii moralnej etyki św. Tomasza z Akwinu, zwłaszcza aretologii i chrystianologii moralnej.
Źródła duchowości Europy. Święta Elżbieta - świadectwo miłości miłosiernej
Publikacja Źródła duchowości Europy.Święta Elżbieta -świadectwo miłości miłosiernej jest wydawnictwem okolicznościowym z okazji niezwykłego jubileuszu 8oo-lecia urodzin św. Elżbiety ukazującym się za sprawą Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.Z okazji tego jubileuszu Kościoły Ewangelicki w Hessen i Landes-kirchenamt Kassel z Niemiec przygotowały wraz z Prowincją Toruńską Sióstr Elżbietanek polską wersję wystawy Korona,chleb i róże, która w postaci multimedialnej jest dołączona do niniejszej książki.
Święta Elżbieta, mimo iż jest świętą XIII-wieczną, może inspirować swoją normalnością i prostotą człowieka każdej epoki i każdego stanu. Czczą ją nie tylko chrześcijanie, ale każdy, kto o niej słyszy, ceni ją jako kobietę zaangażowaną w dobro drugiego człowieka. Gdyby żyła w czasach nam współczesnych z pewnością również zajęłaby się biedą dzisiejszego świata. Była wzorem miłości, człowiekiem dla drugich, ponieważ tak jak Chrystus całe swoje życie ukierunkowała dla „kogoś Innego" - dla Boga i z Boga. Jej oddanie się Bogu znalazło dopełnienie w konieczności oddania się ludziom, a życie było radykalnym świadectwem bycia dla innych. Głębokie zjednoczenie św. Elżbiety z Chrystusem spowodowało, że czuła się jednocześnie zjednoczona ze wszystkimi udręczonymi i obciążonymi, ponieważ Chrystus się z nimi utożsamiał. Odnalazła Chrystusa w ubogich i chorych, pogardzanych i odtrąconych i to właśnie Jemu w nich pomagała. Ta prawda, że to sam Chrystus wyciąga do nas ręce i pozwala sobie pomagać i się obdarowywać, tak bardzo ją urzekła, że jej ludzkie odczucia wobec drugiego człowieka przekroczyły wszelkie granice.
Elżbieta pozostawiła nam wzór miłości, która ma w sobie ukrytą moc,ale która jednocześnie niesie konieczność umierania dla siebie,swoich pragnień,wyobrażeń, dla chcenia. To nie może być miłość naturalna, ale nadprzyrodzona - Boża, kształtowana przez Słowo Boże i określana potocznie jako miłość caritas. Wszystkie czyny miłosierdzia muszą przybrać kształt tej miłości caritas, gdyż w przeciwnym razie tracą sens i wartość. Troszcząc się o drugiego człowieka,powinniśmy to robić w taki sposób,by odczuł on Chrystusa, który się o niego troszczy. Motywacją czynu powinna być troska wypływająca z miłości, a nie chęć lepszego samopoczucia, dbania o własną doskonałość czy uznanie w oczach innych. Człowiek jest zobowiązany przemieniać swoją motywację, dając w ten sposób świadectwo o Miłości, która objawiła się w Chrystusie. Tylko ten naprawdę kocha, kto kocha ze względu na Chrystusa. Bez Niego nie można nikogo pokochać do końca.
Święta Elżbieta zrozumiała, że miłość w pojęciu miłości caritas będzie zawsze aktualna i konieczna, bo kto spróbuje zdystansować się od tej miłości, przekreśli jednocześnie człowieka w jego człowieczeństwie i tym samym potraktuje go jedynie przedmiotowo. Św. Elżbieta doskonale zdawała sobie sprawę z tego, o czym my, ludzie XXI wieku, zapominamy, iż zawsze jest obok nas ktoś, kto cierpi, potrzebuje pomocy i pocieszenia, kto czuje się samotny i opuszczony, kto potrzebuje wsparcia materialnego czy duchowego, komu potrzebna jest pomoc w duchu miłości caritas. Ta właśnie miłość staje się źródłem troski o drugiego człowieka i podpowiada, jak w danej, konkretnej sytuacji należy mu pomóc.
Święta Elżbieta może urzekać człowieka każdej epoki swoją naturalnością, zwyczajnością i prostotą w dążeniu do świętości. Przesłanie płynące z jej życia jest również inspiracją dla jej duchowych córek - sióstr elżbietanek, które starają się naśladować swoją Patronkę przede wszystkim w czynieniu miłosierdzia.
Siostry elżbietanki Prowincji Toruńskiej posługują w 28 placówkach,bardzo zróżnicowanej działalności. Nadal, choć ze względu na ograniczone możliwości,nie we wszystkich placówkach, prowadzą ambulatoryjną pielęgnację chorych. Siostry posługują jako pielęgniarki i opiekunki w Domach Opieki Społecznej dla dzieci i dorosłych, prowadzą hospicjum, pracują w przedszkolach, katechizują; posługują w kuriach, domu biskupim,Wyższym Seminarium Duchownym, Wydziale Teologicznym oraz w Domu Księży Emerytów, a także pracują przy kościołach jako zakrystianki i organistki. Za przykładem św. Elżbiety siostry starają się odczytywać znaki czasu, co można zauważyć w różnorodności podejmowanych zadań. Zgodnie z treściąKonstytucji, pragniemy zauważyć, że:
Wierne charyzmatowi naszego Zgromadzenia, uwzględniając wymagania Królestwa Bożego w świecie współczesnym, pozostajemy otwarte na nowe,właściwenam zadania, uzależnione od okoliczności czasu i miejsca, które zostaną nam przez Kościół przekazane.
Celem niniejszej publikacji jest ukazanie, iż dla miłości czas nie ma znaczenia. Idea miłości miłosiernej,którą zapoczątkowała w XIII wieku św. Elżbieta, jest aktualnarównież dzisiaj. Zmieniły się warunki zewnętrzne, ale niezmiennypozostaje człowiek ze swoim cierpieniem, opuszczeniem iupokorzeniem. I tak jak kiedyś św. Elżbieta potrafiła dostrzecczłowieka potrzebującego, tak trzeba, byśmy i my potrafili gozauważyći co ważniejsze - byśmy nie pozostali obojętni, ale okazali mu miłosierdzie.Przykład jej życia jest dla nas wezwaniem do otwarcia się naczłowieka potrzebującego i bycia dla drugiego, nie z poczucia obowiązku,ale z miłości.
ks. Mirosław Mróz, ks. Jan Perszon,s. Katarzyna Żaneta Sztylc
Od redakcji (ks. Mirosław Mróz, ks. Jan Perszon, s. Katarzyna Żaneta Sztylc)
Wprowadzenie (ks. Jan Perszon)
Przedmowa (s. Samuela Werbińska)
Część I
ŚWIADECTWO PRZEŻYTE: GENEALOGIA ŚWIADECTWA ŻYCIA ŚW. ELŻBIETY
Ks. Jan PERSZON
Res sacra miser. Św. Elżbiety naśladowanie Chrystusa miłującego ubogich
Andrzej RADZIMIŃSKI
Św. Elżbieta z Turyngii -europejski wymiar średniowiecznej kobiety
Bernadetta PUCHALSKA-DĄBROWSKA
Oblicza św. Slżbiety Węgierskiej w polskiej prozie religijnej XVI-XVIII wieku
Christa BERTELSMEIER-KIERST
Oblubienice Chrystusa. Religijne ruchy kobiet w XII i XIII wieku
Ks. Dominika KINDER
Gdzie możemy ją spotkać? Relikwie i kult św. Elżbiety Węgierskiej w Niemczech
Waldemar ROZYNKOWSKI
Kult św. Elżbiety w państwie zakonu krzyżackiego w Prusach
Ks. Mirosław MRÓZ
Doświadczenie elżbietańskie w świetle życia i działalności bł. Juty z Chełmży
Ks. Roman SADOWSKI
„Geniusz kobiecy" w życiu i działalności św. Elżbiety. Inspiracje z „Listu
Do kobiet" Jana Pawła II
Ks. Ireneusz WERBIŃSKI
Inspiracje dla świętości współczesnego człowieka na przykładzie Elżbiety Węgierskiej
Część 2
Świadectwo realizowane: genealogia zgromadzenia św. Elżbiety
Ks. Jan WALKUSZ
Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety w okresie początkowej implantacji i zatwierdzenia Konstytucji Zgromadzenia
S. Katarzyna Żaneta SZTYLC
Dzieje Prowincji Toruńskiej
S. Samuela WERBIŃSKA
Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety i jego miejsce w Kościele w okresie odnowy posoborowej
S. Paula ZABOROWSKA
Kontynuacja dzieła św. Elżbiety poprzez posługę miłości wobec Chrystusa cierpiącego w bliźnim w przesłaniu założycielek Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety
Ks. Stanisław KRÓL
Główne elementy duchowości Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety
Ks. Stanisław SUWIŃSKI
Duchowość franciszkańska fundamentem duchowości elżbietańskiej
Ks. Wiesław PRZYGODA
„Zaraźliwe spotkanie" ze św. Elżbietą: historia dzieł miłosierdzia chrześcijańskiego w dziejach Kościoła
Część 3
PEDAGOGIKA ŚWIADECTWA. CARITAS: PRAXIS DZIEŁA ŚW. ELŻBIETY
Ks. Mirosław MRÓZ
Troska i troskliwość o innych jako podstawowa forma bycia chrześcijaninem dzisiaj. Kilka uwag w kontekście jubileuszowych obchodów 8oo-lecia urodzin św. Elżbiety
Ks. Pablo MARTI
Caritas: pedagogia świadectwa jako fundament nowej duchowości w Europie
Ks. Jerzy BAGROWICZ
Elżbietański ideał wychowawczy - zarys zagadnienia
S. Edith BREMER
Uosobienie chrześcijańskiej caritas - świadectwo życia św. Elżbiety w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est"
Ks. Bp Grzegorz BALCEREK
Służba miłosierdzia -fundament eklezjologii praktycznej
Ks. Zbigniew SOBOLEWSKI
Sprawiedliwość czy miłosierdzie w świetle „Dives in misericordia" Jana Pawła II
Ks. Adam MACHOWSKI
Uczynki miłosierdzia jako konieczne „praxis" chrześcijańskiej caritas w nauczaniu Benedykta XVI i św. Elżbiety
Ks. Daniel ADAMOWICZ
Caritas w Polsce i diecezji toruńskiej
ANEKSY
Sprawozdanie z Grabia
Słowo o wystawie Korona, chleb i róże
Otwarcie wystawy Korona, chleb i róże
8oo-lecie urodzin św. Elżbiety Turyńskiej - rok elżbietański
Summary
Zusammenfassung
Riassunto
Noty o autorach
Wystawa Korona, chleb i róże - CD
Mirosław Mróz
- Tajemnica ludzkiej nieprawości. Aktualność nauki św. Tomasza z Akwinu o złu moralnym i wadach głównych
- Miserere mei, deus. Psalm 50 (51) w interpretacji św. Tomasza z Akwinu
- Mądrość życia. W szkole cnót chrześcijańskich
- Fides Quaerens Intellectum. Wiara poszukująca zrozumienia
- Królewski trakt cierpienia. Rzecz o Lisamarii Meirowsky z Grudziądza towarzyszce męczeńskiej drogi św. Edyty Stein
- Słowa nadziei. Prośby Modlitwy Pańskiej
- Źródła duchowości Europy. Święta Elżbieta - świadectwo miłości miłosiernej