dr hab., prof. UMK, absolwent historii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1987 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie rozprawy zatytułowanej „Jeńcy i internowani rosyjscy i ukraińscy na terenie Polski w latach 1918 – 1924”. Tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w roku 1999. Od 2000 roku profesor nadzwyczajny UMK w Toruniu. Początkowo zatrudniony na stanowisku asystenta, a następnie adiunkta w Instytucie Historii i Archiwistyki UMK. Od roku 2000 kierownik Katedry, a następnie dyrektor Instytutu Studiów Międzynarodowych UMK. Od roku 2009 kierownik Katedry Europy Wschodniej i zarazem prodziekan Wydziału Politologii i Studiów Międzynarodowych. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na historii politycznej Polski w XX w., stosunkach Polski ze wschodnimi sąsiadami, problemach polityki narodowościowej, a także migracjach w Europie Środkowo-Wschodniej w XX wieku.

Specjalizuje się w historii wojskowej i historii najnowszej oraz nauce o bezpieczeństwie. W latach 1993–2019 był kierownikiem Zakładu Historii Wojskowej UMK, a w latach 2002–2008 dziekanem Wydziału Nauk Historycznych UMK. Od 2019 roku jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym Wydziału Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie UMK. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Vytauto Didžiojo Universitetas w Kownie. Jest redaktorem naczelnym rocznika „Europa Orientalis. Studia z dziejów Europy Wschodniej i Państw Bałtyckich” i autorem 408 publikacji  (24 książek).