W rozprawie opisano łączliwość składniową ponad 30 adwerbiów limitatywnych i zaproponowano dla nich reprezentacje semantyczne. Ich ogólny podział został dokonany na podstawie kryterium semantyczno-składniowego. Wyróżniono zatem przysłówki intensyfikujące, komentujące takie jednostki, które same wyrażają wartości graniczne i z tego powodu są postrzegane jako nadmiarowe, redundantne, i przysłówki nieintensyfikujące, które z kolei podzielono na adwerbia finitywne i gradualne.Przysłówki finitywne nazywają granicę czasową niezależną od przebiegu akcji i są jedynym limitatorem w wypowiedzeniu, przysłówki gradualne zaś, w większości należące do stylu potocznego, precyzują stopień lub intensywność danej akcji. Szczegółowo zrelacjonowano problemy związane z ustaleniem zakresu pojęcia przysłówek, a także pochylono się nad pojęciem granicy, które, mimo iż wielokrotnie opisywane w literaturze filozoficznej, nie zostało należycie opracowane językoznawczo.
Absolwentka filologii polskiej UMK, kolegium nauczycielskiego w Toruniu (język niemiecki) i lingwistyki stosowanej UAM, doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa. Jej zainteresowania naukowe skupiają się wokół ekwiwalencji w przekładzie, metaleksykografii, zastosowania słowników w praktyce prawniczej i nauczania wymowy języków obcych.
Zobacz publikacje autora
- Przysłówki reprezentujące pojęcie "granicy" we współczesnym języku polskim
- Nowe perspektywy w nauczaniu języka polskiego jako obcego IV
- Nowe perspektywy w nauczaniu języka polskiego jako obcego III
- Język(i) w prawie. Zastosowania językoznawstwa i translatoryki w praktyce prawniczej
- Nowe perspektywy w nauczaniu języka polskiego jako obcego V
- Truchcikiem z Kopernikiem. Językowe przebieżki po uniwersytecie
- Adwerbialia w przekładzie. Polskie konstrukcje quasi-narzędnikowe w świetle ich niemieckich odpowiedników przekładowych
