jest pracownikiem Zakładu Epok Brązu i Żelaza Instytutu Archeologii UMK w Toruniu. Od wielu lat zajmuje się poznawaniem społeczności pradziejowych łączonych z kulturami łużycką, pomorską i kulturą kurhanów zachodniobałtyjskich.  Jego zainteresowania ukierunkowane są na obszar Polskiego Niżu. W ramach własnych tematów badawczych prowadził prace terenowe w obrębie pozostałości osiedli obronnych (Mirakowo-Grodno, Kamieniec, Boguszewo)  i nawodnych (Mołtajny, Pieczarki) oraz cmentarzysk ciałopalnych (Dębowa Łąka, Żygląd). Współkierował projektem dotyczącym badań i opracowań  materiałów źródłowych odkrytych - w ramach wyprzedzających prac ratowniczych - na „grudziądzko-toruńskim” odcinku autostrady A-1. Jest autorem kilkudziesięciu artykułów i części monografii (m. in. publikowanych w wydawnictwach niemieckich i litewskich). Od 2009 roku redaguje serię pt. „Archeologia epok brązu i żelaza. Studia i materiały”.

EWA BOKINIEC ukończyła studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na kierunku archeologia. Po studiach podjęła pracę w Muzeum Okręgowym w Toruniu, gdzie, dzięki życzliwemu wsparciu kierownika Działu Archeologii, Pani Bogusławie Wawrzykowskiej, rozwijała zainteresowania z zakresu młodszego okresu przedrzymskiego i okresu rzymskiego. Skupiła się na przemianach kultury oksywskiej na ziemi chełmińskiej pod merytoryczną opieką prof. dr hab. Teresy Dąbrowskiej, co zaowocowało dwiema głównymi publikacjami: Podwiesk Fundstelle 2. Ein Gräberfeld der Oksywie-Kultur im Kulmer Land i Kultura oksywska na ziemi chełmińskiej w świetle materiałów sepulkralnych. W latach 1999–2006 była członkiem Komisji koordynującej prace Zespołu do Badań Autostrady A1 przy Instytucie Archeologii UMK. Efektem badań nad materiałami z okresu przedrzymskiego i okresu rzymskiego, uzyskanymi w trakcie tych prac, jest m.in. niniejsza publikacja, stanowiąca pierwszy, z planowanych dziewięciu tomów, poświęconych wspomnianym materiałom. W roku 2009 uzyskała stopień doktora na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu i podjęła pracę w Instytucie Archeologii UMK. Kontynuuje tu prace badawcze na temat kultur oksywskiej i wielbarskiej na ziemi chełmińskiej, co jest możliwe również dzięki bogatym zbiorom Działu Archeologii Muzeum Okręgowego w Toruniu, gdzie nadal opiekuje się zabytkami z okresów młodszego przedrzymskiego i rzymskiego.

Od 1998 roku pracuje w Instytucie Archeologii UMK w Toruniu, specjalizuje się w archeologii wczesnego średniowiecza, w szczególności zajmuje się problematyką wytwórczości garncarskiej, najstarszą fazą wczesnego średniowiecza oraz etnogenezą Słowian. Od 1996 roku jest członkiem interdyscyplinarnego zespołu badawczego prowadzącego prace wykopaliskowe na terenie wczesnośredniowiecznego zespołu osadniczego w Kałdusie pod Chełmnem. Jest autorem dwutomowej książki Naczynia ceramiczne jako źródło poznania procesów osadniczych w strefie chełmińsko-dobrzyńskiej na początku wczesnego średniowiecza (VII–IX wiek) (2015–2016) oraz publikacji dotyczących interesującej go problematyki, w tym między innymi kilku artykułów zawartych w serii Mons Sancti Laurentii.