Książka ta jest poświęcona analizie twórczości artystów w teatrze polskim XX i XXI wieku, którzy uczynili lalki, przedmioty, materię partnerami swojej solowo wykonywanej wypowiedzi teatralnej. W centrum są postawione te zjawiska, które wynikają z niepokornego mierzenia się z lalkarską profesją i należą do najważniejszych, najbardziej oryginalnych i konsekwentnie realizowanych laboratoriów artystycznego współdziałania człowieka z materią. O wyraziście autorskich „pracowniach materii” i silnie zindywidualizowanym języku teatru solowego można bez wątpienia mówić w przypadku twórczości Andrzeja Dziedziula, Grzegorza Kwiecińskiego, Tadeusza Wierzbickiego i Adama Walnego, których dorobek liczy się w dekadach. Oni są bohaterami czterech monograficznych rozdziałów tej książki. Ostatnią jej część jest poświęcona autonomicznym solowym światom teatralnym, które tworzą polskie lalkarki: Agata Kucińska, Anna Skubik, Natalia Sakowicz i Anna Makowska-Kowalczyk. W dwóch pierwszych dekadach XXI wieku ich jednoosobowe przedstawienia są świadectwem rozkwitu kobiecego lalkarstwa solowego, wcześniej objawiającego się rzadko i w efemerycznych realizacjach.
Solowe teatry artystów i artystek prezentowanych w tej publikacji wyróżnia eksperymentalny żywioł w zakresie współdziałania człowieka z materią oraz eksplorowanie pogranicza lalkarstwa i innych praktyk performatywnych. Te autorskie teatry noszą rozpoznawalną sygnaturę indywidualności artystycznej ich twórców i jawią się jako osobne wyspy w archipelagu zjawisk współczesnego teatru polskiego.
Nominacja do Nagrody Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych (2023)
