Historyk oświaty i wychowania, kierownik Katedry Historii Myśli Pedagogicznej Wydziału Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, przewodnicząca Zespołu Historii Wychowania KNP (2003-2006 i od 2012),wiceprezes Towarzystwa Historii Edukacji (od 2008). Autorka m.in. takich publikacji jak: Władysław Seredyński. Studium z dziejów pedagogiki galicyjskiej, Rzeszów 1995, Wanda Bobkowska (1880–1948). Szkic z historii polskiej historiografii edukacyjnej, Rzeszów 1998; Historia oświaty i wychowania w Polsce 1918–1939. Studium historiograficzne, Toruń 2000; „Rozprawy z Dziejów Oświaty” (1958–2002). Studium z historii czasopisma, Toruń 2004; Historia oświaty i wychowania w Polsce 1944–1956, Kraków 2006; Historia oświaty i wychowania w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, Warszawa 2007; Pedagogika Toruńska. Od katedry do wydziału (współautorka), Toruń 2009; Stanisław Łempicki – twórca lwowskiej szkoły historii wychowania, Toruń 2012. Główne nurty badań: polska historiografia edukacyjna, historia myśli pedagogicznej, biografistyka pedagogiczna, metodologia badań historyczno-oświatowych.
Elżbieta Zawacka "ZO" - portret akademicki
To ogromny zaszczyt móc prezentować dorobek naukowy w dziedzinie pedagogiki osoby tak zasłużonej i najzupełniej wybitnej jak śp. Profesor Elżbieta Zawacka. Czynię to z tym większą przyjemnością, że jest to dorobek niebagatelny i nade wszystko pionierski. Czynię to ze smutkiem, bo niedawno wszak odeszła. Po raz kolejny na naszym wydziale stróżem pamięci okazał się prof. Ryszard Borowicz. To on zorganizował to spotkanie i on konsekwentnie dba o szacunek dla Wielkich, którzy nas opuścili.
Pedagogika jest nauką wyrastającą z osoby. Tutaj właśnie dochodzą do głosu doświadczenia i przekonania życiowe twórców teorii i koncepcji pedagogicznych. Pedagogika jest dyscypliną opartą na konkretnych osobowościach, na intelektualnych liderach. Charakteryzując naukowy dorobek w pedagogice, siłą rzeczy, czy chcemy czy też nie, czy jest to metodologicznie poprawne czy też niedoskonałe, w gruncie rzeczy rysujemy wizerunek osoby, która może być olbrzymem lub karłem. O tym jednak nie przesądzają ani liczby wydrukowanych stron, ani zajmowane wcześniej stanowiska. Tutaj kryterium jest myśl, najdziwniejsza i najbardziej ulotna ludzka kreacja
Aleksander Nalaskowski - przedmowa - moja emocjonalna rekonstrukcja / 9
Ryszard Borowicz - Jednostka a społeczeństwo - przyczynek do biografii / 16
Hanna Kostyło - Rekonstrukcja głównych wątków badawczych Elżbiety Zawackiej / 29
Władysława Szulakiewicz - Droga naukowa Elżbiety Zawackiej / 55