„Jednym z najbardziej niecierpiących zwłoki zadań naukowych jest badanie grodzisk [...]
Na ziemiach naszych są one jednym z najcenniejszych wyrazów życia i pracy Polski plemiennej oraz zarodków naszej państwowości, a mimo to grozi im zagłada”.
Powyższy postulat, sformułowany przez Władysława Kowalenkę, został opublikowany w jego dziele Grody i osadnictwo grodowe Wielkopolski wczesnohistorycznej (od VII do XII wieku) wydanym w 1938 roku. Słowa te, pomimo wielu działań badawczych historyków i archeologów podejmowanych w następnych ośmiu dekadach, pozostają nadal aktualne.
Projekt Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki „Atlas grodzisk wczesnośredniowiecznych z obszaru Polski” (nr 11H 13 0213 82), realizowany przez zespoły badaczy z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN, Instytutu Archeologii UMK w Toruniu oraz Instytutu Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, jest próbą zebrania rozproszonych informacji na ich temat oraz krytycznej analizy danych udostępnionych na specjalnie stworzonym w tym celu portalu internetowym. Jego efektem jest również seria wydawnicza zatytułowana Wczesnośredniowieczne grodziska w Polsce, której celem jest prezentacja zunifikowanego opisu stanowisk archeologicznych tego rodzaju. Mamy głęboką nadzieję, że seria będzie kontynuowana i z czasem obejmie wszystkie regiony naszego kraju znajdujące się we wczesnym średniowieczu w strefie szeroko pojętej Słowiańszczyzny Zachodniej.
