Dr hab., profesor w Instytucie Językoznawstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Prowadzi badania w zakresie morfologii, składni i leksyki współczesnego języka polskiego w ujęciu opisowym oraz normatywnym, a także dotyczące prawnej odmiany polszczyzny, językoznawstwa sądowego oraz glottodydaktyki polonistycznej. Autorka i redaktorka kilku monografii oraz ponad 90 artykułów naukowych.
Leksyka języków słowiańskich w badaniach synchronicznych i diachronicznych
Monografia Leksyka języków słowiańskich w badaniach synchronicznych i diachronicznych jest kontynuacją dwóch wcześniejszych publikacji dotyczących leksyki języków słowiańskich, przygotowanych w Instytucie Języka Polskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, a mianowicie książek Studia nad słownictwem dawnym i współczesnym języków słowiańskich (Toruń 2007) oraz Z zagadnień leksykologii i leksykografii języków słowiańskich (Toruń 2008).
Książka stanowi nie tylko źródło wiedzy o współczesnej i dawnej warstwie leksykalnej języków polskiego, czeskiego, rosyjskiego i staro-cerkiewno-słowiańskiego, ale także prezentuje aktualnie podejmowane kierunki badań. Jest wizerunkiem współczesnego językoznawstwa, które dostrzega swoje zadanie w rozstrzyganiu problemów ogólnometodologicznych oraz zgłębianiu szczegółowych zagadnień badawczych, takich jak delimitacja jednostek języka, ustalanie ich znaczeń czy funkcji oraz analiza czynników motywujących ich przeobrażenia i przenikanie do różnych subkodów językowych.
Wstęp / 9
Badania synchroniczne / 13
Elżbieta Bogdanowicz
Nazwy własne a semantyka / 15
Agnieszka Gasz
Czasowniki czynnościowe związane z percepcją smakową (na materiale języka polskiego i rosyjskiego) / 29
Małgorzata Gębka-Wolak, Andrzej Moroz
Nieswobodna grupa syntaktyczna – propozycja procedury identyfikacyjnej / 43
Anna Kisiel
Jednakże – czy jednak+że? / 61
Iwona Kosek
Kuty na cztery nogi, ale za chudy w uszach – o problemach opisu gramatycznego niektórych wyrażeń określających / 77
Przemysław Łozowski
Od semantyki do gramatyki, czyli o wyższości panchronii nad synchronią i diachronią / 89
Marta Nowosad-Bakalarczyk
O wyrażaniu ilościowego aspektu istnienia rzeczy w powieści Wiesława Myśliwskiego Traktat o łuskaniu fasoli / 101
Agnieszka Patejuk, Adam Przepiórkowski
Lexico-semantic coordination in Polish: a critical review of tests for determining representation / 119
Maciej Walczak
Семантические изменения интернационализмов греческого происхождения (на примере русских и польских существительных эстетика / estetyka, технология / technologia и их производных) / 135
Marek Wiśniewski
Uwagi o modelach derywacyjnych z formantami paradygmatycznymi / 149
Badania diachroniczne / 169
Lilia Citko
Słownictwo cerkiewnosłowiańskie i ruskie w Leksykonie supraskim z 1722 roku. (Formalne i semantyczne kryteria dyferencjacji) / 171
Magdalena Derwojedowa, Witold Kieraś, Danuta Skowrońska, Robert Wołosz
Zasób leksykalny polszczyzny II poł. XIX wieku a możliwość automatycznej analizy morfologicznej tekstów z tego okresu / 183
Milada Homolková
Mezi gramatikou a sémantikou: staročeská slovesa s kořenem *ględ- / 197
Martina Jamborová
Frazémy súd zahájený a súd zavitý ve staročeské právní terminologii / 207
Leonarda Mariak
Funkcja informacyjna leksyki z zakresu medycyny w korespondencji prywatnej Henryka Sienkiewicza / 217
Petr Nejedlý
Korelace systému slovotvorného a lexikálního z hlediska diachronního (na příkladu sufixu -izna) / 241
Anna Paluszak-Bronka
Z metodologii badań dawnych tekstów – jak badać i opisywać kancjonały (na przykładzie Kancjonału mazurskiego) / 253
Mirosława Siuciak
Strukturalistyczna koncepcja rozwoju języka wobec przemian współczesnej polszczyzny / 265
Arleta Szulc
Nebo – nebesa w cerkiewnosłowiańskich redakcjach Księgi Psalmów / 277
Miloslava Vajdlová
Význam lexikální jednotky v historické perspektivě / 297
Kateřina Voleková
Staročeské a polské glosy v Rostlináři mnichovském / 311
Jana Zdeňková
K minulým časům ve staročeské veršované legendě o svatém Prokopu/ 323
Małgorzata Gębka-Wolak
Joanna Kamper-Warejko
Językoznawca, logopeda, adiunkt w Instytucie Języka Polskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Jej zainteresowania badawcze obejmują dawną polszczyznę, szczególnie średniopolską leksykę religijną i botaniczną, język dawnych tekstów toruńskich, w tym historię nazw ulic Torunia, stylistykę historyczną, kulturę języka oraz rozwój mowy dziecka. Zajmuje się też popularyzacją wiedzy o polszczyźnie.
Andrzej Moroz
Dr hab., prof. UMK, profesor nadzwyczajny w Instytucie Języka Polskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jego zainteresowania badawcze obejmują synchroniczny opis współczesnego języka polskiego, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień składniowych i leksykalnych, jak również problemów normatywnych oraz opisów prawnej odmiany polszczyzny. Jest autorem dwóch monografii dotyczących składniowej charakterystyki wybranych zjawisk języka polskiego oraz ponad 60 artykułów naukowych.