Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku (1956-1962), na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1965-1970) oraz w Instytucie Katolickim w Paryżu (1972-1973). Doktorat nauk teologicznych uzyskał w roku 1970 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Habilitował się w zakresie pedagogiki religii w roku 1993 na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych otrzymał w 2001 roku. W 1969 został zatrudniony jako wykładowca pedagogiki religii i katechetyki w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. W latach 1978-1997 był redaktorem naczelnym dwumiesięcznika naukowego „Ateneum Kapłańskie". W 1994 roku zatrudniony jako profesor nadzwyczajny na Wydziale Teologii Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Od 1996 roku na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1996-2003 kierownik Zakładu Edukacji Chrześcijańskiej w Instytucie Pedagogiki UMK. Po powstaniu Wydziału Teologicznego UMK w latach 2001-2005 był pierwszym jego dziekanem. Od 2003 roku zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w UMK. Od 1997 roku założyciel i redaktor naukowy czasopisma „Paedagogia Christiana". Publikacje z zakresu antropologicznych i teologicznych podstaw edukacji religijnej młodzieży, pedagogii biblijnej oraz podstaw wychowania personalistycznego w chrześcijaństwie.
Edukacyjny potencjał religii
Fragment artykułu wprowadzającego ks. prof. Jerzego Bagrowicza:
„Edukacja religijna stanowiła zawsze i stanowi dziś ważną dziedzinę wychowania oraz przedmiot badań, zwłaszcza w ramach pedagogiki ogólnej i teorii wychowania. Współcześnie edukacją religijną zajmują się następujące subdyscypliny naukowe: pedagogika chrześcijańska, pedagogika religii (religijna) i katechetyka. Są one ze sobą ściśle związane nie tylko podstawami źródłowymi, czy też historią rozwoju, ale i przedmiotem zainteresowania. Warto, choć ogólnie, wprowadzić w podstawy i szanse rozwoju tej subdyscypliny, którą tradycyjnie nazywało się w Polsce pedagogiką religijną, a od pewnego czasu pedagogiką religii. […]
Przedmiotem pedagogiki religii jako nauki jest całość procesów religijnego nauczania i wychowania, formacji religijnej pojętej całościowo, ukierunkowanej na życie według zasad chrześcijańskiej religii. Pedagogika religii jest więc teorią procesu religijnego nauczania i wychowania, zorientowaną na praktykę życia chrześcijańskiego.
Pedagogika religii zaś jako kierunek w myśli pedagogicznej podkreśla znaczenie religii dla całościowego wychowania człowieka. Wypracowuje ona przeto podstawy i zasady edukacji religijnej człowieka, żyjącego w konkretnych uwarunkowaniach cywilizacyjnych i kulturowych. Jej przedmiotem jest refleksja nad potencjałem religijnym poszczególnych religii i wyznań religijnych.
Szczególne miejsce w tej refleksji ma wskazanie na edukacyjny potencjał religii w rozwoju i wychowaniu człowieka. Pomaga ona najpierw odnaleźć sens życia, występuje bowiem jako czynnik w swoisty sposób wyjaśniający obraz świata i odpowiadający na podstawowe pytania egzystencjalne oraz na jedną z najistotniejszych potrzeb człowieka – potrzebę sensu życia i potrzebę transcendencji. Religia wyjaśnia sens świata i życia poprzez odniesienie do porządku pozwalającego na interpretowanie życia, cierpienia, śmierci oraz innych zdarzeń egzystencjalnych w ramach systemu, wewnątrz którego okazują się one wartościami. Spojrzenie na świat z religijnego punktu widzenia może umożliwić przyjęcie ukrytego sensu wydarzeń, bolesnych doświadczeń czy też cierpienia.
Tak więc religia w sobie właściwy sposób porządkuje ustosunkowanie się człowieka do świata, rzeczy i ludzi, z nim samym włącznie. W kształtowaniu osobowości wychowanie religijne spełnia funkcję utrwalania uznanego przez jednostkę systemu wartości. Funkcja ta ujawnia się w dostarczaniu przez religię nierelatywnych podstaw dla wartości, zwłaszcza dla wartości moralnych. Ustala ona także hierarchię tych wartości. […]
Podstawowe obszary badawcze pedagogiki religii, które chcemy w naszych poszukiwaniach badawczych choć częściowo dotknąć, obejmują: 1. Problematykę relacji pedagogiki i pedagogiki religii, pedagogiki religii i teologii, relacji pedagogiki religii do innych subdyscyplin; 2. Religijny wymiar rozwoju człowieka; 3. Potencjał edukacyjny religii; 4. Filozoficzne i teologiczne podstawy edukacji religijnej; 5. Edukację religijną a humanizację życia społecznego”.
Jerzy Bagrowicz, Trudności i szanse rozwoju pedagogiki religii w Polsce / 9
Część I
Pedagogika – wychowanie – religia
Dariusz Stępkowski, Skąd religia w pedagogice? Związki myślenia ogólnopedagogicznego z religią na podstawie teorii Johanna F. Herbarta, Friedricha D. E. Schleiermachera i Dietricha Bennera / 23
Marian Nowak, Edukacyjny potencjał pedagogiki religii – bogactwo doświadczenia ludzkiego do przekazania / 53
Jarosław Michalski, Religijność osoby a kształtowanie poczucia sensu życia / 79
Zdzisław Pawlak, Rola religii w wychowaniu człowieka. Aspekt filozoficzno-teologiczny / 105
Iwona Jazukiewicz, Znaczenie cnót teologalnych w wychowaniu / 121
Jarosław Horowski, Rola wiary w wychowaniu moralnym w świetle koncepcji wychowawczych o. Jacka Woronieckiego i filozofii o. Józefa Marii Bocheńskiego / 133
Piotr Magier, Aksjologiczno-normatywne i argumentatywne aspekty pedagogiki chrześcijańskiej / 163
Część II
Religia i edukacja religijna w kontekście współczesności
Witold Starnawski, Pedagogia osoby jako bytu religijnego w obliczu kryzysu /. 187
Agnieszka Salamucha, Religijny fikcjonalizm jako wyzwanie dla pedagogiki religii / 209
Andrzej Łuczyński, Społeczne uwarunkowania rozwoju religijnego współczesnej młodzieży / 219
Barbara Kiereś, Rodzina a problem aktualizacji przyrodzonej religijności człowieka. Na kanwie M. A. Krąpca realistycznej filozofii człowieka / 241
Dorota Bis, Przestrzeń medialna i przemiany w procesie wychowania / 259
Kazimierz Skoczylas, Wartości moralne młodzieży ponadgimnazjalnej regionu konińskiego / 287
Aniela Różańska, Religijność młodzieży a pluralistyczne społeczeństwo czeskie na początku XXI wieku / 315
Część III
Religia w praktyce edukacyjnej
Bogdan Stańkowski, Rola religii w salezjańskim wychowaniu prewencyjnym / 339
Ewa Dybowska, Rola wiary w formacji osoby w pedagogice ignacjańskiej / 367
Monika Sztamborska, Wychowanie patriotyczne w ujęciu świętej Urszuli Ledóchowskiej /. 389
Barbara Surma, Funkcja inicjacyjna katechezy przedszkolnej i wczesnoszkolnej w koncepcji Sofii Cavalletti / 407
Katarzyna Szeler, Realizacja idei wychowawczych św. Alojzego Orione na przykładzie Specjalnego Ośrodka Wychowawczego Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia (Orionistek) we Włocławku / 433
Jerzy Bagrowicz
- Towarzyszyć wzrastaniu
- Edukacja religijna
- Fides Quaerens Intellectum. Wiara poszukująca zrozumienia
- Zapoznane wymiary edukacji / Verkannte Dimensionen der Bildung. Polsko-niemieckie ekumeniczne kolokwium pedagogiczno-religijne
- Stawać się bardziej człowiekiem. Z podstaw edukacji religijnej
- Wy Mnie nazywacie "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie (J 13, 13). Wychowanie w tradycji biblijnej późnożydowskiej i wczesnochrześcijańskiej
- Jan Paweł II. Związki z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu. Z okazji beatyfikacji
- Edukacyjny potencjał religii
- Paedagogia Christiana 1(19)/2007
- Paedagogia Christiana 2(20)/2007
- Paedagogia Christiana 2(28)/2011
- Paedagogia Christiana 1(27)/2011
- Paedagogia Christiana 2(26)/2010: Dialog - religia - edukacja II
- Paedagogia Christiana 1(25)/2010: Dialog - religia - edukacja I
- Paedagogia Christiana 1(31)/2013: Status i tożsamość pedagogiki chrześcijańskiej
- Paedagogia Christiana 2(32)/2013
- Paedagogia Christiana 1(33)/2014: Liberal education
- Paedagogia Christiana 2(34)/2014
- Ocalić dziedzictwo. Świętemu Janowi Pawłowi II w X rocznicę nadania doktoratu honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
- Paedagogia Christiana 1(23)/2009
- Paedagogia Christiana 2(24)/2009
- Paedagogia Christiana 2(22)/2008
- Tym, których spotykałem. Zapiski i wspomnienia z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
Jarosław Horowski
- Wychowanie moralne według pedagogiki neotomistycznej
- Paedagogia Christiana 1(35)/2015
- Paedagogia Christiana 2(36)/2015
- Paedagogia Christiana 1(37)/2016: Wychowanie do przebaczenia I
- Paedagogia Christiana 2(38)/2016: Wychowanie do przebaczenia II
- Paedagogia Christiana 1(39)/2017
- Paedagogia Christiana 2(40)/2017
- Paedagogia Christiana 1(41)/2018: Józef Tischner jako filozof wychowania
- Paedagogia Christiana 2(42)/2018: Integral education
- Paedagogia Christiana 1(43)/2019: Pedagogy of Chiara Lubich
- Paedagogia Christiana 2(44)/2019: Religious Education and the Development of Subjectivity
- Paedagogia Christiana 1(45)/2020: Being Alone Together in Education
- Paedagogia Christiana 2(46)/2020: Being Alone Together in Education
- Paedagogia Christiana 1(47)/2021: Pedagogical Personalism and God
- Paedagogia Christiana 2(48)/2021
- Paedagogia Christiana 1(49)/2022: Personalizm pedagogiczny a prawda
- Paedagogia Christiana 2(50)/2022
Inne z tej kategorii
Dydaktyka kognitywistyczna
Piero Crispiani, Bronisław Siemieniecki, Grzegorz Karwasz
Język polski w systemie edukacji Montessori na etapie wczesnoszkolnym
Maciej Futyma
Implementacja wybranych założeń teorii uczenia się muzyki Edwina E. Gordona do praktyki kształcenia słuchu uczniów szkoły muzycznej pierwszego stopnia
Maciej Kołodziejski
