Profesor w Katedrze Języków Słowiańskich UMK w Toruniu. Studia magisterskie ukończyła na Uniwersytecie Gdańskim (1998). Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskała na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na podstawie rozprawy „Neologizmy w wybranych utworach Stanisława Lema i ich translacja na język rosyjski” (2003). Podstawą nadania stopnia doktora habilitowanego była monografia „Oswoić słowo. Komentarze w północnych książkach Mariusza Wilka i ich rosyjskich przekładach” (2017). Tłumaczka, autorka prac z zakresu przekładoznawstwa, współredaktorka czasopisma „Rocznik Przekładoznawczy. Studia nad teorią, praktyką i dydaktyką przekładu”.

adiunkt w Zakładzie Historii Języka Polskiego UMK w Toruniu. Kierownik Podyplomowego Studium Logopedii UMK. Autorka kilkudziesięciu publikacji krajowych i zagranicznych (Białoruś, Japonia, Litwa, Serbia, Słowacja, Ukraina, Węgry, Rosja) z zakresu językoznawstwa diachronicznego, w tym monografii pt.: Kształtowanie się polskiej terminologii muzułmańskiej. Prowadzi prace badawcze z zakresu językoznawstwa (historia języka polskiego, teolingwistyka, lingwistyka islamska, kitabistyka) i translatoryki. W obszarze jej zainteresowań naukowych są: polsko-orientalne związki językowe, w tym problematyka tłumaczenia na język polski terminologii religijnej islamu i chrześcijaństwa (na podstawie zabytków tatarskiego piśmiennictwa religijnego, polskich przekładów Koranu i Biblii), kultura i religia islamu. Należy do Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, Towarzystwa Naukowego w Toruniu.