Profesor, filozof kultury, absolwent Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej, stypendysta Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD) i Österreichischer Austauschdienst (ÖAD) w Wiedniu, Lipsku i Heidelbergu, zatrudniony na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych UMK. Zajmuje się filozofią kultury, antropologią, filozofią dialogu, filozofią religii oraz metafizyką. W swoich badaniach podejmuje najistotniejsze problemy współczesnej kultury i metafizyki. Dotyczą one między innymi: kondycji człowieka w kulturze współczesnej, kategorii dialogu, problemów związanych z rozumieniem, miejsca religii w świecie współczesnym, uwikłania człowieka w czasowość istnienia. Jest autorem wielu książek i licznych artykułów poświęconych filozofii współczesnej. Szczególnie należy wskazać: Filozofia w Heidelbergu (1995), Filozofia jako hermeneutyka (2006), Czas i to, co ludzkie (2011, nominowana do nagrody Feniks 2012 oraz do Nagrody im. Jana Długosza 2012), O człowieku w czasach trudnych (2012), Poszukiwania metafizyczne (2014), Filozofia na co dzień. 365 dni z filozofią (2015), Naznaczeni tymczasowością. Wprowadzenie do teorii istnienia (2017), Zrozumieć świat współczesny (2018), „Uczyń nas otwartymi”. Studia z filozofii otwartości (2021).
Religia i czas
Panowanie czasu w kulturze współczesnej oznacza, że skłania się ona coraz częściej ku temu, co zmienne i niedoskonałe. Gubią się uniwersalizmy i dokonuje się ważne przewartościowanie w obrazie świata. Chwila i teraźniejszość zaczynają dominować, burząc przy okazji ład, hierarchię, pojęcia ogólne i gloryfikując zmienność, nietrwałość i ulotność. Im więcej czasu w kulturze, tym bardziej też myślenie pozostaje odarte z rzeczywistości, uciekając w dowolność i nieokreśloność. Trudno już związać je z prawdą, powrócić do bezstronności i prowadzić w stronę obiektywności. Kultura i świat zostaje zarażona szybkością i pośpiechem: pędzi, ale niekoniecznie posuwa się do przodu. Sytuacja ta nie omija również doświadczenia religijnego współczesnego człowieka. Również w religii wszystko musi być stale nowe, nic nie może być absolutnego oraz sięgającego zbyt daleko do przeszłości. Jest to nowa sytuacja. Czas dotychczas rzadko pojawiał się w świadomości wiary, przeważała w niej przestrzeń. I chociaż Pismo Święte woli mówić „przedtem" i „potem", to jednak język teologii preferuje pojęcia „tu, na ziemi" i „tam, w zaświatach". Wyraźnie dostrzec to można w religijnym odkrywaniu Boga. Najczęściej Boga poszukiwało się w różnych miejscach, unikając w ten sposób poszukiwań w różnych czasach. Jednak współczesność domaga się od religii poważnego traktowania czasu. Czy jednak czas może stać się warunkiem doświadczenia religijnego i świadomości wiary?
Wprowadzenie
Rozdział pierwszy
Chrześcijaństwo, filozofia i czas
1. Religia i filozofia
2. Czas hermeneutyki
Rozdział drugi
Religia i doświadczenie
1. Przeciw ograniczeniom
2. Religia i nowe doświadczenie
Rozdział trzeci
Doświadczenie religijne i religia
1. Doświadczenie religijne
2. Religia i nowe doświadczenie
Rozdział czwarty
Przestrzeń i doświadczenie religijne
1. Metafizyka obecności
2. Wertykalność i praktyczność
3. Człowiek religijny
Rozdział piąty
Czas i doświadczenie religijne
1. Od „Bóg" do „Boże mój"
2. Od „istnienia" do „słuchania"
Zakończenie
Zusammenfassung
Bibliografia
Indeks nazwisk
Marek Szulakiewicz
- Filozofia jako hermeneutyka
- Fundamentalizm i kultury
- Religia i czas
- Wolność w epoce poszukiwań
- Granice i ograniczenia. O doświadczeniu granic i ich przekraczaniu
- Czas i to, co ludzkie. Szkice z chronozofii i kultury
- Religie i religijność w świecie współczesnym
- O człowieku w czasach trudnych. Urywki filozoficzne
- Zapiski z przełomu wieków
- Poszukiwania metafizyczne
- Filozofia na co dzień. 365 dni z filozofią
- Naznaczeni tymczasowością. Wprowadzenie do teorii istnienia
- Zrozumieć świat współczesny
- Otwartość. Nadzieje i zagrożenia
- „Uczyń nas otwartymi”. Studia z filozofii otwartości
- Człowiek i jego sprawy. Eseje filozoficzne